Küçük çocuklardan gençlere, bilinmeyeni heyecan verici bir hale getirme – ve sinirleri yatıştırma
Rachel Moss’tan…
Çocuklar, 2021’in büyük-bir gün hariç- çoğunluğunu evden eğitim görerek geçirdikten sonra okula geri dönüyorlar.
Ebeveynler rahat bir nefes alırken, çocuklar bu haberleri karışık duygularla karşılıyor olabilirler -daha küçük çocukların bu yeni rutine alışmaları uzun zaman alırken, daha büyük çocuklar sınıfa dönmenin getirdiği sosyal ve akademik zorlukların yanında bir de Covid testiyle uğraşıyorlar.
Bu, herhangi yaştan birinin kaldırabileceğinden fazla, bu yüzden iki çocuk psikoloğuna ebeveynlerin yardım etmek için neler yapabileceğini sorduk.
Çocuklar şu an nasıl hissediyor?
Herhangi bir yaştaki çocuğu desteklemenin ilk yolu onların nasıl hissedebileceği hakkında varsayımlarda bulunmamak, diyor Dr. Dan O’Hare (İngiliz Psikoloji Derneği’nin Eğitim ve Çocuk Psikolojisi Bölümü ortak başkanı).
“Çocukların görüşleri ve sesleri herhangi bir hükümet tartışmasından tamamen yoksundu ve bence aslında yaptıkları şey çocukları türdeş bir grup olarak görmek, ama öyle değiller (?),” diyor HuffPost UK’e. “Tüm çocuklar farklıdır ve ihtiyaç duydukları şeyler de farklıdır.”
Eğitim psikolojisinde “duygusal koçluk” adında, ebeveynlerin kendilerini benzer bir senaryoda hayal etmelerini ve çocukların nasıl hissediyor olabileceğini anlamalarını sağlamayı hedefleyen bir girişim var. Bu durumda, uzun bir aradan sonra işe dönmenin nasıl hissettireceğini düşünmek kadar kolay olabilir.
Bu; endişe, rahatlama, heyecan, ne olacağını bilmemenin getirdiği endişe veya karmakarışık duyguları beraberinde getirebilir.
Çocuklar arkadaşlarını görmek için hevesli olabilir veya bu arkadaşlık dinamiklerinin değişmiş olabileceğinden endişe duyuyor olabilirler, diyor çocuk psikoloğu Dr. Amanda Gummer. Bazı öğrenciler “özellikle yeni test süreci ve sosyal mesafeyle” kendilerinden beklenenler konusunda da endişe duyabilirler.
Hangi yaşta olursa olsun, çocuklar hissettiklerini sözlü olarak ifade etmekte sıkıntı çekebilirler ama davranışlarındaki değişiklikler onların haberler karşısında endişeli olduklarını gösteren en iyi belirteç olabilir. “Çocukların alışılmadık bir şekilde ilgi meraklısı olması, yemek seçmeleri ve uyumamaları bir şeylerin onlar için ters gittiğinin işareti olabilir,” diyor Dr. Gummer, daha küçük çocuklar için. “Eğer okulla ilgiliyse, okuldan bahsettiğinizde put kesilebilirler hatta öğle yemeği kutularını veya okul üniformalarını saklamaya çalışabilirler.”
Çocukları içlerini dökmeleri için nasıl cesaretlendirirsiniz?
Dr. O’Hare, yetişkinlerin açık konuşmayı teşvik etmek için uygulayabilecekleri bir numaralı metodun, eğitim psikologlarının “sesli merak etmek” dedikleri bir yöntem olduğunu söylüyor.
“Okula geri dönmek konusunda biraz endişeli mi yoksa heyecanlı mısın merak ediyorum.” gibi cümleler bu metodun uygulanmasında kullanılabilir.
Dr. O’Hare, “Onların duygularını tanımlamak ve ortaya koymak çok etkili olabilir.” diye açıklıyor, “çünkü çocuk ‘evet, tam olarak böyle hissediyorum’ veya ‘hayır, çünkü seninle bir sürü oyun oynadık ve orada seni özleyeceğim.’ diyebilir. Bu sayede sohbet açılıyor.”
Ortaokul çağındaki çocuklar için, konuşmayı ve tartışmayı umduğunuz şeylerden bahsetmeniz yararlı olabilir. Bu sayede çocuk sorgulanıyormuş gibi hissetmez. Bunun çok resmi olması gerekmiyor, sadece “Hafta sonuna doğru, belki cuma günü, okula geri dönmek ve senin bu konuda neler hissettiğinle ilgili biraz sohbet edebiliriz, ne dersin?” gibi bir şey söyleyebilirsiniz.
Açık sorular bunun püf noktası, “Okula geri dönmek için sabırsızlanıyor musun?” gibi sorular evet ya da hayır sorularıdır. Dr. O’Hare, “Düşüncelerini toparlamaları ve arkadaşlarıyla bu konuda konuşmaları için onlara zaman tanıyın.” diyor.
Akranlar yaşı daha büyük olan çocuklar için önemlidir, o yüzden sohbeti bu yönde ilerletmek iyi bir fikir olabilir. “Kayleigh bu konuda ne düşünüyor? Ahmed bu konuda ne düşünüyor, çünkü annesi okula dönüş konusunda biraz korumacıydı?” gibi sorular bazı soruların yapamadığını yapabilir. Dr. O’Hare, “Bir şeyler hakkında ‘açık açık’ konuşmak onları ‘içinizde tutmaktan’ daha iyi olabilir.” diye de ekliyor.
Çocuklarınızı pratik olarak nasıl hazırlayabilirsiniz?
Dr. Gummer, daha küçük yaştaki çocukların kendi başlarına giyinmelerini ve kendi başlarına lavaboya gitmelerini teşvik ederek “öz yönetim becerilerini” geliştirmelerini sağlamanın evden sınıfa geçişi çocuklar için kolaylaştıracağını söylüyor. “Çocuğunuzla bir okul gününü canlandırmak da yardımcı olabilir,” diye de ekliyor.
Çocuğa okul hakkında görsel hatırlatıcılar vermek de belirsizliği hafifletmede yardımcı olabilir. Bunu beraber okulun websitesine bakarak veya öğretmenin size gönderdiği kaynaklara bakarak yapabilirsiniz.
Dr. O’Hare, “Birçok okul evlere ‘işte giriş yapacağımız yeni kapı burası’ ve ‘işte sınıflar artık böyle gözüküyor,’ gibi görseller göndermekte,” diyor. “Bu süreç bir boşlukta işlemiyor, okullar kitlelerinin ihtiyaçlarına cevap verebilmek için ellerinden geleni yapıyorlar.”
Çocuklarınızla onların okul anıları hakkında sohbet etmekte yardımcı olabilir. Onlara sabahları nerede sıraya geçtiklerini, kimin yanında veya hangi rengin üzerinde durduklarını sorun.
Dr. O’Hare, “Bütün bu detaylar bu süreci belirsiz gizem olmaktan çıkarıp daha gerçekçi kılacaktır.” diyor. “Eğer çocuğunuz net bir algıya sahip değilse, boşlukları hayal gücüyle doldurabilir ve muhtemelen bu da bu süreci olacağından daha kötü bir hale getirecektir.”
Bu son nokta ortaokul çağındaki çocuklar için de geçerlidir. Okulun yeni özellikleri –mesela test programı– hakkında onlara karşı dürüst olun, (kendiniz bile tüm cevapları bilmiyor olsanız da).
Dr. Gummer “Karantina sürecinde karşılaştıkları zorluklar hakkında konuşun ve herkes okuldaki yerine döndüğünde arkadaşlık ilişkilerinde yaşanacak olan değişimlere hazırlanmalarına yardımcı olun.” diye ekliyor.
Çocuklarınıza -hangi yaşta olursa olsunlar- başka bir şey düşünürlerse onlar için orada olduğunuzu hatırlatmak da kendilerini güvende ve desteklenmiş hissetmelerini sağlayacaktır.
